Από Λονδίνο, Χαλκίδα
Σύμφωνα με το πλάνο τους, η Σταυρούλα και ο Γιάννης θα έπρεπε τώρα να περπατούν στα πέριξ του Μπιγκ Μπεν. Αντ' αυτού, τη στιγμή αυτή το ζεύγος «ενορχηστρώνει» τα μελίσσια του στην Εύβοια, επιδεικνύοντας μεγαλύτερη εργατικότητα κι από αυτή των μελισσών. «Πέρυσι την άνοιξη το είχαμε αποφασίσει, θα φεύγαμε», διηγείται στην «Κ» ο 32χρονος Γιάννης Καρυπίδης. Ζούσαν στη Θεσσαλονίκη και είχαν βρεθεί σε αδιέξοδο. «Σκοπεύαμε να μετακομίσουμε στη Βρετανία για δουλειά», εξηγεί ο Γιάννης, που έχει σπουδάσει λογιστής, ενώ νεότερος είχε παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο στην Αγγλία. «Στο μεταξύ είχαν δεχθεί τη νηπιαγωγό γυναίκα μου σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα». Η Λάχεσις, όμως, έκρινε διαφορετικά.
Μια τυχαία επίσκεψη σε έναν μελισσοκόμο τούς «ξεσηκώνει». Η Σταυρούλα Θεοδώρου, ως γόνος οικογένειας μελισσοκόμων, φαίνεται ότι διέθετε το «μικρόβιο», και το ζευγάρι αρχίζει να φλερτάρει με την προοπτική ενασχόλησης με τη μελισσοκομία. «Λίγες μέρες μετά, δοκιμάζουμε σαμπάνια με φύλλα βρώσιμου χρυσού, και τότε είχαμε μια έμπνευση: να παράγουμε μέλι με φύλλα χρυσού». Ετσι, γεννήθηκε η Stayia Farm (Σταυρούλα και Γιάννης). «Μετακομίσαμε στη Χαλκίδα, αγοράσαμε μελίσσια και κάναμε ταχύρρυθμα μαθήματα μελισσοκομίας». Για το «πάντρεμα» του χρυσού με το θυμαρίσιο μέλι απευθύνθηκαν σε επιστήμονες, «έχουμε καταθέσει μάλιστα τον φάκελο στην Ε.Ε. για κατοχύρωση της πατέντας». Αρχικά, η Stayia Farm προωθεί τη «Βασίλισσά» της σε επιλεγμένα παντοπωλεία σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Μύκονο. Παράλληλα, κάνει τις πρώτες εξαγωγές σε Αγγλία και Γαλλία, εν συνεχεία Ελβετία και τώρα στη Ρωσία. «Ολη η δουλειά γίνεται από εμάς: από την τοποθέτηση των μελισσιών μέχρι τις ετικέτες και τις συσκευασίες». Καθώς, όμως, έχει ο «ένας τον άλλον», ο φόρτος εργασίας μοιράζεται, όπως και η χαρά της επιτυχίας. «Δεν έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον, έχουμε και τις οικογένειές μας», με διορθώνει ο Γιάννης. «Η μια αδελφή μάς έκανε το γραφιστικό κομμάτι, η άλλη τύπωσε τις ετικέτες, τα πεθερικά μου βοηθούν στο πεδίο», λέει συγκινημένος ο Γιάννης· «ήθελαν όλοι να πετύχουμε και να μείνουμε εδώ».
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ